هم‌زیستی، گفتگو و فهم متقابل بین رشته‌های تخصصی از ضروریات برای فهم پیچیدگی‌های سیستم‌های دانشگاهی است. چگونه پداگوژی دانشگاهی با توجه به دیالکتیک نظر و عمل، می‌تواند در یک فضای اجتماعی تر، عادلانه تر، با حس زیباشناسانه در بستری از شوق و ذوق و البته در بستر اخلاق نظری و عملی زمینه مناسبی برابی تفکر پداگوژیک بوجود آورد تا در ارتباط تعاملی با موقعیت‌های پیچیده آموزش و  یادگیری به خود سازماندهی این موقعیت‌ها منجر شود؟ برای این مهم تعامل مستمر ذهن مدیران دانشگاه‌ها در سطوح مختلف آن با واقعیت‌های موجود در سیستم‌های دانشگاهی و تأمل در پدیده‌های نوظهور در آن‌ها ضروری است. مفهوم پداگوژی که در این کتاب برآن تأکید داریم هرگز در سطح فن نمی‌تواند قرار گیرد و با تأکید بر پیچدگی فزاینده سیستم‌های دانشگاهی، یادگیری را در فضایی ذوق انگیز به‌مثابۀ تولید معنی تفسیر می‌کند.