سمینار ارتباطات علمی همکارانه در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ از سوی قطب علمی آموزش عالی و توسعه برگزار شد. در این سمینار جمعی از اساتید و دانشجویان حضور داشتند. هدف این سمینار ارائه تجارب زیسته پژوهشگران و دانش‌آموختگان دکتری آموزش عالی در زمینه همکاری‌های علمی و پژوهشی بود. ابتدا خانم دکتر نصراللهی‌نیا به مزایای فعالیتهای پژوهشی گروهی و پس از آن به عواملی که منجر به ادامه این فعالیت‌ها شده است اشاره کردند. از نظر ایشان عواملی از جمله: تواضع اعضای گروه، همدلی و درک متقابل، همکاری صمیمانه با هدف پیشرفت کار به بهبود تعاملات علمی کمک می‌کند. همچنین، برخی از تجارب زیسته مرتبط با این عوامل ارائه شد. در ادامه آقای نصیری دانشجوی دکتری آموزش عالی نیز به فرصت‌هایی که فعالیتهای علمی تیمی به دنبال دارد اشاره کردند. همچنین، آقای دکتر محجوبیان از مزایای کار فردی شامل: انعطاف بیشتر (زمان، مکان و …)، صرف انرژی کمتر (عدم نیاز به اجماع، هماهنگی، پیگیری و …)، عدم وابستگی به دیگران، و کیفیت کاری یکنواخت غافل نشدند اما مزایای کار گروهی را ارزشمندتر دانستند. ایشان به مزیت‌هایی از جمله: تعامل تکامل‌بخش (تفاوت ایده‌ها، اطلاعات، مهارت‌ها) و رشد سرمایه علمی در کار گروهی اشاره کردند. بطوریکه ارتباطات در کنار تفکر و اطلاعات یکی از سه جزء رشد علمی است. اما انجام کار گروهی اقتضائاتی دارد که باید به آنها توجه داشت. علاقه به یادگیری و یاد دادن، پذیرش ضعف‌های خود و دیگران، درک، صبر، گذشت، احترام و …، سازماندهی امور، تقسیم وظایف، پیگیری، واقعی (جدی) بودن، انتقاد سازنده و نادیده نگرفتن دیگران (افکار، سلیقه‌ها، احساسات) از جمله این ملاحظات و اقتضائات است. در پایان ایشان با توجه به تجارب زیسته خود به سه عامل کلیدی در ایجاد و بهبود ارتباطات علمی اشاره کردند که شامل: شرایط مناسب (استاد خوب، هم‌شاگردی‌های خوب)، استاد: انگیزش به کار گروهی، درک ضعف‌های کار گروهی، کمک به انسجام گروه و …، هم‌شاگردی‌ها: انگیزه، فروتنی، درک، ایثار، احترام و …. است.
Continue reading
